Geachte
bezoeker,
Hoe
gaat het met u? Ik zal even zelf op deze vraag antwoorden. Het gaat u best goed
aangezien u niet van plan bent om te vertrekken. Elke nacht ben ik me weer
bewust van uw aanwezigheid en elke morgen zie ik het bewijs ervan op mijn
lichaam. Ik hou van de natuur en van al het leven, maar buiten dit huis is er
ook heel wat te beleven. *Hint* Moest u
zich nu kalm houden en die zagende melodie achterwege laten, zou ik nog
twijfelen om u te laten blijven. Enkel op voorwaarde dat u mij niet kenmerkt
natuurlijk, want daar zit het grootste probleem. Beseft u wel dat wanneer u
zuigt, ik daarna enorm veel jeuk heb? Mijn huid zwelt op en echt waar, het is
niet om aan te zien. Hoe zou u zich voelen als ik even wat bloed van u weg zuig?
Ach ja, dan zou u allang dood zijn natuurlijk. Een spijtige zaak, maar soms
moet je doen wat je nodig acht. En bij deze geef ik je een kans om vrijwillig
te vertrekken. Wilt u dit niet, dan gebied ik u het huis te verlaten of ik zal
de nodige middelen moeten inschakelen zodat u het wel begrijpt. Helaas is er
geen enkele bezoeker zoals u die het dan kan navertellen. Wat denkt u? Hebben
we een overeenkomst? Niet eerlijk,zegt u? Als alternatief heb ik ook nog altijd
mijn vriend die nog niet onder uw behandeling heeft gestaan. Ik zeg maar….en dat
is ook een tijdelijke oplossing tot u iets anders heeft gevonden.
Goed
daarmee kan ik deze brief afsluiten. Ik hoop dat u de juiste beslissing neemt.
Alvast bedankt voor uw medewerking.
Met
vriendelijke groeten,
Uw
gastvrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten