Hoop

Verstopt in de schaduw
trekken ze je dieper dan ooit
naar je bron van angst

ze teren erop
het geeft hen energie
in de waanzin
om het langst

maar neen
draai je neus in de andere richting
en ruik wat er echt is
prikkel je zintuigen
in de dichte mist

sprankels van licht
door de donkere wolken
de geur van lucht
sleept je mee
geen list

alleen als je het echt wil
komt hoop

jij maakt het verschil

Wat niemand luidop zeggen wil

gezellig samen in een ruimte, de warmte te voelen in je hart.
herinneringen ophalen of gewoon nieuwe maken
op die momenten denk je er meestal niet aan
en dat is een geluk

een geluk dat we kunnen samen zijn
de vreugde dat we elkaars bijzijn kunnen delen
liefdevolle blikken of aanrakingen dicht bij je
en de persoonlijke vrijheid

vrij van angst voor het onbekende
even weg van de maatschappij
niet achtervolgd door wreedheid
maar daar is de schaduw

je kan er niet aan ontsnappen
het is realiteit
de angst genesteld in het grijze
op een eindeloze reis

want haat zal altijd bestaan
oorlogen ook
omdat de mens niet verder wil kijken
dan zijn eigen ik

toch durft men niet binnenin te zoeken
naar dat wat schort
want afstoten is de nood aan aantrekken
je eigen hart

kies dus voor licht in het donker
kracht voor angst
het hart is groter dan de leegte
ik reik je mijn hand

Mijn bolletje is realiteit. Een rode neus is hilariteit

Mijn bolletje

Zo noem ik haar.

Ze loopt meestal achter me, zoals bagage dat je achter je rug sleurt. En toch zie je haar niet met het blote oog. Dan zou je verschieten, denk ik. Niet omdat ze lelijk is. Integendeel. Mijn bolletje is zo mooi, zo puur en zo natuurlijk. Ik snap waarom je ze lelijk kan vinden, maar geloof me, eigenlijk is het niet zo. Zij is de reden waarom ik verder kan. Maar ik mag haar niet verstoppen. Hoe meer ik haar achter mijn rug doe verschuilen, hoe dichter ze komt en ze me met haar draden omringt. Dat is niet goed. Ze mag er wezen, maar ze moet af en toe te zien zijn.

Hoe meer bagage ik heb, hoe groter het bolletje wordt. En af en toe moet ik mijn bolletje eens afrollen tot ik gewoon nog maar een stukje draad heb. In het begin is dat heel moeilijk, maar ik heb uiteindelijk hulp gevraagd. Echt, toen snapte ik waarom ik het niet alleen kon en kan.

Nodig heb ik haar wel af en toe. Want zonder haar kan ik jullie bolletje niet zien. Zij zorgt ervoor dat ik voelen kan.

Mijn bolletje is nu middelmatig. Dat wil zeggen dat ik haar een beetje verder moet loslaten. Ik sleur haar immers al jaren mee.

Toen onzichtbaar, nu mag men haar zien. Want ik schaam me niet meer.

Nu ben ik sterk.

Nu komen zij en ik elkaar tegemoet.

Mijn bolletje en ik.

Sportief

Meegesleurd door de stroom
jaren verzopen
ontwaakt uit een donkere droom
van spartelen naar lopen

als een vis op het droge
strompelen
rug eerst gebogen
bijna weer onderdompelen

Maar de kracht van de wind
geeft soms vleugels
uit onverwachte hoek
als een gegeven hint
met paardenbeugels
is de weg niet meer zoek

Trede voor trede
voet voor voet
een gegronde reden
die je hart pompt met goed bloed

Boven is nog ver
maar dichterbij
zoals de aarde tot een schitterende ster
brengt het klimmen licht
van mij naar jou

van jou naar mij.

Al gezien

het borrelt
diep
vanbinnen

zoals de nacht
stilaan opbouwend
tot men niets meer hoort

tot het je overvalt
maar toch niet onverwacht
eerder vertrouwd

wat je wist maar vergat
al gezien
weer opnieuw

hé...
......déjà-
vue....

verdronken woede

gebalde vuisten
razernij
beestjes in mijn vel

ongeduldig
zo onevenwichtig
waar is de alarmbel?

verscheurd
door mezelf en ik
gevangen in mijn eigen cel

barsten
in de oude muren
gebeurt zo snel

stenen worden water
dam die breekt
woede is verdronken

verdriet dat leeft.

Aan jou de keuze

Jong 

wetende waar naartoe

in één richting

steeds vooruit

onderweg

soms in panne

telkens weer opgestart

vaak een versnelling hoger

toch

even stilstaan

aan het kruispunt

om te kiezen

vastberaden

rechtdoor

je bestemming

voelt vertrouwd aan

geen spijt

met of zonder zorgen

glimlachend

de juiste keuze

Zonder pech

Gestoken in het hart

zet ik nu stap voor stap

verlaten en verward

beneden aan de trap

Gezoem rond m'n oren

geprikt tot in de ziel

niet te geloven

gebroken baksteen aan m'n hiel

samen getroffen

maar ook alleen

hoe moet het nu verder

een voor een

Ongeloof maar ook gesterkt

zoeken we een weg

naar een wereld

vol liefde

zonder pech.

Woelige zee

 

Een job hebben is zoals zitten op een schip . Je gaat aan boord met de rest van de crew om samen een een doel te bereiken. Willen jullie niet naar dezelfde bestemming, dan geraak je nergens en blijf je aan wal. Is er eensgezindheid, dan vaar je naar plaatsen waar jullie nog nooit zijn geweest en ontdekken jullie er nieuwe dingen. Kortom dan leer je bij, creëer je nieuwe kansen en heb je oog op een mooie toekomst.

Daarbij speelt de kapitein een essentiële rol . Hij leidt en begeleidt zijn bemanningsleden op een positieve manier en stuurt hen bij waar nodig. Belangrijk is dat hij blijft geloven in het schip in zijn totaliteit.

Voel je je bedreigd door de leiding of voel je je niet gewaardeerd, dan is het tijd dat er iets veranderd. Kom op voor jezelf indien nodig.  Ofwel ga je van het schip en zoek je naar een ander vaartuig die jouw talenten wel kan laten ontplooien .Ofwel kies je een andere richting en besluit je het vliegtuig te nemen. Hoe dan ook, laat het schip je niet leiden naar waar je niet moet zijn.

Het is altijd eens goed om even aan wal te komen en te reflecteren op welk punt je je bevindt. Doe waar je je goed bij voelt.

Die ene ster

Starend naar de sterren begon ik te mijmeren.
Wat als?
Eén ster bleef in mijn gezichtsveld hangen. Hij was niet meer speciaal dan de anderen, maar hij trok me aan.
Had ik maar...
Plotseling flikkerde hij op, net als een lamp dat net aanspringt.
Ik wou dat...
En dan leek hij te bewegen.
Mijn grootste wens is....
Weg was hij.

2016

Wanneer je weet dat er iets veranderen moet, maar het niet kan in een oogwenk.
Dan vliegen gedachten in het rond tot je de juiste hebt gevonden.
Eén jaar is vlug om, ga wijs om met de tijd.
Daarom zijn voornemens de ideale leidraad doorheen het nieuwe jaar.

Bij deze zal ik meer aandacht besteden aan dromen. Want dromen zijn er om uit te komen en als je één droom blijft vasthouden in je hart, dan weet je dat je er iets aan moet doen. Dus ga ervoor als je ook zo'n droom hebt. Het is nooit te laat om eraan te beginnen.

Gelukkig 2016 allemaal!