gebalde vuisten
razernij
beestjes in mijn vel
ongeduldig
zo onevenwichtig
waar is de alarmbel?
verscheurd
door mezelf en ik
gevangen in mijn eigen cel
barsten
in de oude muren
gebeurt zo snel
stenen worden water
dam die breekt
woede is verdronken
verdriet dat leeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten